।।देवा उूचुः।।
जय मड.गलरूपे त्वं जय त्वं भक्तवत्सले ।
जय सौन्दर्यनिलये जय कारुण्यवारिधे ।।१।।
।।devA uUchuH।।
jaya maDa.galarUpe tvaM jaya tvaM bhaktavatsale |
jaya saundaryanilaye jaya kAruNyavAridhe ||1||
महालये भोः करूणालये मां त्वं त्राहि दीनार्तिहरे प्रपन्नम् ।
त्वत्पादपद्मावनतोत्तमाड.गः प्रसीद च त्वं वरदे शरण्ये ।।२।।
mahAlaye bhoH karUNAlaye mAM tvaM trAhi dInArtihare prapannam |
tvatpAdapadmAvanatottamADa.gaH prasIda cha tvaM varade sharaNye ||2||
त्वं विष्णुरूपिणी देवी त्वं च रुद्रस्वरूपिणी ।
त्वं ब्राम्ही त्वं च शर्वाणी त्वं रुद्राणीति गीयसे ।।३।।
tvaM viShNurUpiNI devI tvaM cha rudrasvarUpiNI |
tvaM brAmhI tvaM cha sharvANI tvaM rudrANIti gIyase ||3||
त्वं कल्याणी च श्रीर्वाणी सैंहिकेयविदारिणी ।
त्वमिन्द्राणी च सौपर्णी काद्रवेयविदारिणी ।।४।।
tvaM kalyANI cha shrIrvANI saiMhikeyavidAriNI |
tvamindrANI cha sauparNI kAdraveyavidAriNI ||4||
वैकुण्ठपदनिःश्रेणी निर्जराणां तरड.गिणी ।
गंगाधरस्य रमणी निधिवासप्रवासिनी ।।५।।
vaikuNThapadaniHshreNI nirjarANAM taraDa.giNI |
gaMgAdharasya ramaNI nidhivAsapravAsinI ||5||
संहारिणी च विपदां संपत्संततिकारिणी ।
भवपाश-महापाश गेहपाश विदारिणी ।।६।।
saMhAriNI cha vipadAM saMpatsaMtatikAriNI |
bhavapAsha-mahApAsha gehapAsha vidAriNI ||6||
स्कन्द उवाच ।
इति ते त्रिदशाः स्तुत्वा जनार्दनमर्दनम् ।
स्त्रीरूपणाति शोभाढ्यं मोहिनीरूपकं जगुः ।।७।।
skanda uvAcha |
iti te tridashAH stutvA janArdanamardanam |
strIrUpaNAti shobhADhyaM mohinIrUpakaM jaguH ||7||
देवा ऊचुः ।
शृंड.गारलावण्यसमुद्ररूपिणी स्वरूपशोभारतिकोटिजित्वरी ।
त्वमेव कामीप्सितदातृदानदा देवी मुदा रक्षतु दैत्यमोहिनी ।।८।।
devA UchuH |
shRRiMDa.gAralAvaNyasamudrarUpiNI svarUpashobhAratikoTijitvarI |
tvameva kAmIpsitadAtRRidAnadA devI mudA rakShatu daityamohinI ||8||
प्रतारणाभिज्ञतमासुरारिणां तमःशिरशछेदनकारिविक्रमा ।
स्वरूप संमोहित दानवव्रजा देवी मुदा रक्षतु दैत्यमोहिनी ।।९।।
pratAraNAbhij~natamAsurAriNAM tamaHshirashaChedanakArivikramA |
svarUpa saMmohita dAnavavrajA devI mudA rakShatu daityamohinI ||9||
ददाति दोर्भ्यामपि या चतुर्भुजा श्रियं हितंचेति विभूषणाड.कनैः।
आपत्यदारिद्र्य विनाशकारिणी देवी मुदा रक्षतु दैत्यमोहिनी ।।१०।।
dadAti dorbhyAmapi yA chaturbhujA shriyaM hitaMcheti vibhUShaNADa.kanaiH|
ApatyadAridrya vinAshakAriNI devI mudA rakShatu daityamohinI ||10||
पीयुषदात्री सुतनुर्दिवौकसां दितेः सुतानां च सुराप्रदात्री ।
गृहीतमायामय कामिनीवपुर्देवी मुदा रक्षतु दैत्यमोहिनी ।।११।।
pIyuShadAtrI sutanurdivaukasAM diteH sutAnAM cha surApradAtrI |
gRRihItamAyAmaya kAminIvapurdevI mudA rakShatu daityamohinI ||11||
सुवर्णपड.्केरुहकेतकीश्रियं शरीरवर्णेन च जित्वरी प्रसुः ।
स्वकण्ठधिक्कारितवल्लकीगुणा देवी मुदा रक्षतु दैत्यमोहिनी ।।१२।।
suvarNapaDa.keruhaketakIshriyaM sharIravarNena cha jitvarI prasuH |
svakaNThadhikkAritavallakIguNA devI mudA rakShatu daityamohinI ||12||
सुदीप्तकोटींदुकृतप्रभाश्रया प्रभाविणी दैवताकामरूपिणी ।
अखण्डमाखंडलनिर्जरस्तुता देवी मुदा रक्षतु दैत्यमोहिनी ।।१३।।
sudIptakoTIMdukRRitaprabhAshrayA prabhAviNI daivatAkAmarUpiNI |
akhaNDamAkhaMDalanirjarastutA devI mudA rakShatu daityamohinI ||13||
यस्या प्रभावं द्विसहस्त्रजिव्हः सहस्त्रवक्त्नोप्युरगाधिराजः ।
वक्तुं प्रभुर्न क्व तदेतरेजना देवी मुदा रक्षतु दैत्यमोहिनी ।।१४।।
yasyA prabhAvaM dvisahastrajivhaH sahastravaktnopyuragAdhirAjaH |
vaktuM prabhurna kva tadetarejanA devI mudA rakShatu daityamohinI ||14||
स्कन्द उवाच ।
इति स्तुता तैस्त्रिदशैः सुभावैः सा मोहिनी रूपमधोक्षजस्य ।
उवाच वाक्यं विनयप्रसन्ना श्लक्ष्णं तदा तान्प्रणतानुदारान् ।।१५।।
skanda uvAcha |
iti stutA taistridashaiH subhAvaiH sA mohinI rUpamadhokShajasya |
uvAcha vAkyaM vinayaprasannA shlakShNaM tadA tAnpraNatAnudArAn ||15||
मोहिन्युवाच ।
आदौ पुरुषरूपेण संस्तुतौहं जनार्दनः ।
ततः सीमंतिनीरूपा भवद्भिर्मोहिनी स्तुता ।।१६।।
mohinyuvAcha |
Adau puruSharUpeNa saMstutauhaM janArdanaH |
tataH sImaMtinIrUpA bhavadbhirmohinI stutA ||16||
अथ चैष महापुण्यं पुरुषप्रकृति स्तवः ।
य एनं पठते नित्य प्रातरुत्थाय मानवः ।।१७।।
atha chaiSha mahApuNyaM puruShaprakRRiti stavaH |
ya enaM paThate nitya prAtarutthAya mAnavaH ||17||
मत्समीपे विशेषेण शुचिर्भूत्वा धृतव्रतः ।
न दारिद्रयं भवेत्तस्य न संकटमवाप्नुयात् ।।१८।।
matsamIpe visheSheNa shuchirbhUtvA dhRRitavrataH |
na dAridrayaM bhavettasya na saMkaTamavApnuyAt ||18||
आरोग्यं सततं गच्छेन्न स रोगै: प्रबाध्यते ।
भूतप्रेतपिशाचानां न बाधाभिः स भूयते ।।१९।।
ArogyaM satataM gachChenna sa rogai: prabAdhyate |
bhUtapretapishAchAnAM na bAdhAbhiH sa bhUyate ||19||
मरणेपि शुभाँल्लोकान्प्राप्नोतीति विनिश्चितम् ।
इदं क्षेत्रमहापुण्यम् वृद्धातीरमिति श्रुतम् ।।२०।।
maraNepi shubhA.NllokAnprApnotIti vinishchitam |
idaM kShetramahApuNyam vRRiddhAtIramiti shrutam ||20||
विशेषेणाधुना जातं युष्मत्पड.क्तिनिषेवणात् ।
महालयेति विख्यातिं याताहं मोहिनी स्वयम् ।।२१।।
visheSheNAdhunA jAtaM yuShmatpaDa.ktiniShevaNAt |
mahAlayeti vikhyAtiM yAtAhaM mohinI svayam ||21||
वसाम्यत्र सुराः सर्वे भवंतोपि वसिष्यथ ।
त्रिरात्रं मत्समीपे य: पुरुषप्रकृतिस्त्वम्।।२२।।
vasAmyatra surAH sarve bhavaMtopi vasiShyatha |
trirAtraM matsamIpe ya: puruShaprakRRitistvam||22||
इमं पठति संयत्तस्तस्याहं वांछितप्रदा ।
मद्दर्शनकृतां पुंसां मुक्तिरेव न संशयः ।।२३।।
imaM paThati saMyattastasyAhaM vAMChitapradA |
maddarshanakRRitAM puMsAM muktireva na saMshayaH ||23||
।। इति महालसा अर्गला स्तोत्रं संपूर्णम् ।।
|| iti mahAlasA argalA stotraM saMpUrNam ||